دیروز با یکی از دوستام صحبت میکردم، مثل همبشه بحث بیمار و بیمارستان وسط کشیده شد.
یه خانم افغانستانی بیست و سه ساله برای تعیین جنسیت سونوگرافی شده و بچه دختر بوده.
بچه اولش هم دختر بوده.
میره خونه و فردا با حال وخیم میاد و میگه بیست تا بیسموت خورده. (مشخص نیس به خاطر سقط جنین خورده یا به خاطر خودکشی)
کارای روتین براش انجام میشه و با ازمایشات کلیوی بد سریع میفرستنش بیمارستان دیگه برای دیالیز، دکتر نفرولوژ (کلیه) و داخلی میبیننش و میگن لازم نیست صرفا برای دیالیز بستری بشه و فقط هر هفته جهت دیالیز بیا.مریض مرخص میشه.
غافل از اینکه یک نوبت دیالیز همون روزش رو هم نمیره، مشخص نیس برای مشکلات مالی نمیره یا مخصوص به خاطر اینکه سقط بشه بچه.
شب مجدد برمیگرده بیمارستان و میگه حالش وخیمه و دیالیز نرفته.
زنان ارجاعش میده به داخلی، داخلی براش دستور بستری در ای سی یو مینویسه.
مریض میره ای سی یو و تا دو روز خوب بوده و بعد متاسفانه فوت میکنه.
کل این داستان از جایی شروع شد که گفتن "بچه دختره".
حتی مورد داشتیم نوزاد به دنیا اومده میپرسیدن بچه است یا دختره ؟! :/
بچه است یا دختره ؟! گویا پسر رو فقط بچه میدونن.
پ.ن:
خیلی با جزئیات تر نوشته بودم ولی هم طولانی شده بود هم تخصصی، شبیه مورنینگ شده بود :)) به خاطر حفظ حریم بیمار پاکش کردم.
میرم بالای سر تخت فلان میبینم پرستار جدید (یه طرحی کوچولو موچولو ناناسی) داره ازش نوار قلب میگیره .
از مریض که یه دختر جوونی و خودکشی کرده با چند تا قرص میپرسه : چقدر سینه هات خوبن باشگاه میری ؟! :)))))
ینی یکی باید منو جمع میکرد :)))))